Protesty środowisk Polonijnych Przeciwko Prawu 115-171 (Act S.447)
By Paul Stein from New Jersey, USA - Katyn MemorialUploaded by Dudek1337, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=31196860
|
W
dniu 31 marca 2019 roku w USA odbędą się protesty środowisk polonijnych
skierowane przeciwko prawu 115-171 (Act S.447), a także przeciwko
kompromitującym zaniechaniom Polskiego Rządu i Sejmu w tym zakresie.
Protesty odbędą się pod hasłami:
„Repeal Fraudulent Act S.447”
„We Say NO to the Giveaway of Heirless Property”
„Act S.447 is a Fraud”
„Act S.447 = Unconstitutional Precedent”.
Protesty dotyczyć będą również agresywnych napaści słownych ze strony polityków Izraela i Stanów Zjednoczonych, które zakłamując prawdę historyczną, oskarżają Polskę o współudział w Holocauście. Protesty odbędą się w Nowym Jorku, Chicago, Bostonie, Los Angeles, Hartford i Filadelfii.
„Repeal Fraudulent Act S.447”
„We Say NO to the Giveaway of Heirless Property”
„Act S.447 is a Fraud”
„Act S.447 = Unconstitutional Precedent”.
Protesty dotyczyć będą również agresywnych napaści słownych ze strony polityków Izraela i Stanów Zjednoczonych, które zakłamując prawdę historyczną, oskarżają Polskę o współudział w Holocauście. Protesty odbędą się w Nowym Jorku, Chicago, Bostonie, Los Angeles, Hartford i Filadelfii.
9
maja 2018 roku Prezydent Donald Trump podpisał ustawę S.447,
obowiązującą obecnie jako federalne prawo o numerze 115-171. Ustawa ta
spotyka się z powszechnym sprzeciwem polskich i polonijnych środowisk w
Stanach Zjednoczonych i na świecie, jako naruszająca obowiązujący
porządek prawny, tak amerykański jak i polski, oraz sankcjonująca
nienależne roszczenia wobec Polski wysuwane przez amerykańsko-żydowskie
grupy lobbingowe, takie jak World Jewish Restitution Organization.
Przedmiotem tych roszczeń są nieruchomości i inne aktywa pozostawione
bezpotomnie i bezspadkowo przez obywateli Polski narodowości żydowskiej,
zamordowanych w czasie II wojny światowej przez Niemców. Należy
podkreślić, że roszczenia te zostały już, de facto, zaspokojone, w
formie nadzwyczajnej umowy międzynarodowej między Niemcami a Izraelem,
tzw. Umowy Luxemburskiej z roku 1952, w której to Niemcy przyjęły na
siebie pełną odpowiedzialność za eksterminację i inne zbrodnie
popełnione na mniejszości żydowskiej w Niemczech i we wszystkich krajach
okupowanych przez Niemcy, także w Polsce. Ponadto, roszczenia te
zostały zaspokojone również przez umowy indemnizacyjne pomiędzy Polską a
Stanami Zjednoczonymi, Wielka Brytanią, Francją, Kanadą, Szwecją,
Danią, Szwajcarią, Lichtensteinem, Holandią, Grecją, Norwegią, Austrią,
Belgią i Luxemburgiem.
Prawo
115-171 (Act S.447) odwołuje się do wskazań Deklaracji Teresińskiej z
roku 2009. Deklaracja zawiera pozaprawne roszczenia rozmaitych
organizacji żydowskich wobec 46 krajów, których obywatele uczestniczyli w
tej konferencji, w tym także wobec Polski. Powyższe roszczenia obejmują
aktywa pozostawione bezpotomnie po II wojnie światowej przez Żydów,
ofiary niemieckiego ludobójstwa, będących obywatelami różnych państw,
także przedwojennej Polski. Deklaracja Teresińska nie daje USA mandatu
do egzekwowania jej postanowień oraz zawiera ona sformułowania, które są
jawnie dyskryminujące względem grup narodowych innych niż grupa
żydowska, co czyni prawo 115-171 (Act S.447) niekonstytucyjnym.
Polska,
ze względu na wielkość swojej przedwojennej żydowskiej mniejszości,
wydaje się być, bez wątpienia, głównym adresatem tych roszczeń i to
pomimo faktu utraty przez Polskę większości terytoriów, na których owa
mniejszość zamieszkiwała. Amerykańskie żydowskie organizacje
roszczeniowe nie są i nigdy nie były prawnymi spadkobiercami obywateli
II R.P. narodowości żydowskiej, ani jakichkolwiek innych podmiotów
prawnych działających w Polsce przed II wojna światową. Wszystkie
nieruchomości i aktywa pozostawione po wojnie bezpotomnie, bez względu
na przedwojenną przynależność narodową ich właścicieli, przeszły,
zgodnie z obowiązującymi normami prawa, na własność polskiego Skarbu
Państwa, podobnie jak dzieje się to w podobnych przypadkach także w
Stanach Zjednoczonych, i w innych krajach. Polska, do dnia dzisiejszego,
nie ustaliła oficjalnie rozmiaru szkód, których doznała na skutek
niemieckiej i sowieckiej okupacji, ani też nie uzyskała stosownych
reparacji wojennych.
Prawo
115-171 (Act S.447) łamiąc obowiązujący porządek prawny i opierając się
na dyskryminującym pozostałe nacje precedensie, otwiera nowy etap na
drodze, której celem jest przekształcenie bezprawnych roszczeń
materialnych w prawnie akceptowane narzędzie ich windykacji. Innymi
słowy, prawo 115-171 (Act S.447) otwiera furtkę dla wszelkich możliwych
szantaży względem Polski. Skutki ekonomiczne, społeczne i polityczne dla
Polski i Polaków mogą być bardzo dotkliwe, łącznie z ewentualną utratą
suwerenności kraju.
Celem
115-171 (Act S.447) jest wymuszenie na Polsce przekazania organizacjom
roszczeniowym, na drodze pozaprawnych, politycznych decyzji, aktywów
pozostawionych bezpotomnie i bezspadkowo po II wojnie światowej, przez
obywateli polskich narodowości żydowskiej lub też zaspokojenia tych
roszczeń w sposób alternatywny, na przykład za pomocą prywatyzacji
polskich zasobów naturalnych, jak to miało już miejsce w przypadku
nieudanej prywatyzacji Lasów Państwowych przez koalicję PO/PSL. Prawo
115-171 (Act S.447) naruszając istniejące amerykańskie, polskie i
międzynarodowe normy i tradycje stawia Departament Stanu, i docelowo
Kongres USA, w roli tak „arbitra” jak i „windykatora” działającego na
rzecz amerykańskich, żydowskich środowisk roszczeniowych.
Mówiąc
o pozaprawnych roszczeniach, mówimy tu nie o prawach osób fizycznych
lub podmiotów prawnych, lub ich spadkobierców, do konkretnych
nieruchomości i aktywów, ale o roszczeniach podmiotów niemających
absolutnie nic wspólnego z byłymi właścicielami, których celem jest tak
naprawdę wymuszenie na Polsce, poprzez różnego rodzaju szantaże, oraz
szkalowanie Polski na arenie międzynarodowej, pozaprawnych nadań
własnościowych lub kompensacji finansowych.
Prawo
S.115-171 (Act S.447) nie tylko dostarcza nowa podstawę prawną, ale
tworzy również nieuczciwy mechanizm nacisku na polskie władze.
Zwiastunem tych nacisków były słowa Sekretarza Stanu Mike Pompeo w
trakcie lutowej wizyty w Warszawie, kiedy to zażądał on otwarcie od
Polski - wbrew umowie indemnizacyjnej pomiędzy Polską a USA z 1960 roku i
wbrew polskiemu Kodeksowi Cywilnemu – „uregulowania” kwestii
żydowskiego mienia pozostawionego bezpotomnie i bezspadkowo. O Polakach,
którzy nigdy nie otrzymali rekompensaty za straty wojenne od Niemiec,
czy Rosji, Pompeo niestety nie wspomniał ani słowem.
Tymczasem,
polskie władze wydają się lekceważyć fakt istnienia prawa 115-171 (Act
S.447) i zamilczają jego znaczenie, przekonując opinię publiczną, że nie
będzie ono miało żadnych praktycznych konsekwencji dla Polski i
Polaków. Stojąc wobec tego monumentalnego wyzwania, apelujemy do
patriotycznych środowisk polskich i polonijnych w Stanach Zjednoczonych i
na świecie do podjęcia z nami akcji protestacyjnej w tym zakresie, a
media do rzetelnego przekazu informacji.
Organizatorzy:
Komitet Ochrony Pomnika Katynskiego i Obiektow Historycznych (New Jersey)
Polish American Strategic Initiative
Narodowe Sily Zbrojne Nowe Pokolenie (Chicago, Illinois)
Polish Heritage Council of North America, Inc. (New York)
Polish American Congress of Southern California (California)
Komentarze
Prześlij komentarz